Grikkland, Spánn og Ítalía.

Evrusvæðið er að rétta úr kútnum og ýmis batamerki sýnileg. En það á ekki við um SuðurEvrópu og langvinn kreppa virðist framundan. Kreppan er dýpst í Grikklandi og gríska ríkið getur ekki staðið við skuldbindingar sínar. Ekki er hægt að lækka skuldir ríkisins í 124% af vergri landsframleiðslu í samræmi við markmið AGS. Almenn lífskjör í landinu hafa versnað meir en í nokkru öðru ríki á evrusvæðinu. Skattar hafa hækkað og hagkerfið dregist saman um meir en 20%. AGS og leiðtogum evrusvæðisins er ljóst að meiri fjármagns er þörf til að tryggja greiðslugetu gríska ríkisins. Þríeykið, AGS, ESB og Seðlabanki Evrópu krefjast mikillar fækkunar ríkisstarfsmanna.  Niðurskurður og sparnaður til dauða?

Samkvæmt nýjum spám AGS mun atvinnuleysi á Spáni verða yfir 25% amk til 2018. Hagvöxtur verður innan við 1% á sama tíma. Ráð AGS er að gera vinnumarkaðinn sveigjanlegri. Það þýðir að vinnuaflið verður ódýrara. Undanfarinn áratug hafa hagvaxtartölur lækkað á Ítalíu og landið á í djúpri pólitískri kreppu. Þar leikur Berlusconi aðalhlutverkið. 

Varalið á breskum vinnumarkaði?

Samkvæmt fréttum BBC vinnur nú ein milljón Breta samkvæmt "zero hours" ráðningarsamningum. 14% þessa hóps getur ekki unnið fyrir lágmarkslaunum. Slíka ráðningarsamninga má m.a. finna í heilsugæslu, menntageira og á sjúkrahúsum. Réttarstaða starfsfólks er eins og hún var fyrir daga verkalýðsfélaga. Lýsingar má lesa í Auðmagninu eftir Karl Marx. Engin lífeyristryggingar, engar tryggingar, engar fastar vinnustundur og fólki er vísað burt þegar það hentar. Opinberar tölur Hagstofunar telja að 250 þúsund starfsmenn séu með slíka samninga en rannsóknir hafa leitt í ljós að þeir eru margfalt fleiri. Sá sem hefur slíkan samning er í opinberum tölum ekki atvinnulaus en á vinnustaðnum er réttleysi nánast algert. Fyrir vinnuveitandann bjóða slíkir samningar uppá mikinn sveigjanleika og lækkun launakostnaðar. Það er stórt atriði í stefnu hægriflokka og öfgahægri flokka að brjóta niður vald verkalýðsfélaga. Sagan sýnir okkur það.