Klúður ríkisstjórnarinnar í Evrópumálum.

Stjórnarflokkarnir hegða sér undarlega í Evrópumálum. Á landsfundum flokkanna var því lýst yfir og samþykkt í ályktunum að hagsmunum Íslands væri best borgið utan ESB en í nánu samstarfi við þjóðir Evrópu og innan EES-samnings. Utanríkisráðherra tilkynnti í Brussel að Ísland myndi gera hlé að viðræðum og gera úttekt á stöðu mála og taka ákvörðun í framhaldi á því. Þar sem aðildarviðræður eru ekki í gangi fær Ísland ekki svonefnda IPA styrki. Þessi staðreynd varð forsætisráðherra tilefni til mjög undarlegra ummæla um eðli styrkjana. Nú hefur utanríkisráðherra lýst því yfir að hann sæi ekki fyrir sér að þjóðaratkvæða verði haldin um ESB viðræður. Forsætisráðherra virðist telja að aðstæður verði að vera heppilegar fyrir slíka atkvæðagreiðslu. Formaður Sjálfstæðisflokksins segir að engin ákvörðun hafi verið tekin um málið og það órætt milli flokkana. Í ályktun landsfundar Framsóknar um málið segir að ekki verði lengra gengið í aðildarviðræðum nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu. Það var og! Sem sagt: eftir hlé á viðræðum kemur atkvæðagreiðsla. Skýrara getur það ekki verið. Landsfundur Sjálfstæðisflokksins ályktaði að aðildarviðræðum yrði hætt og ekki teknar upp aftur nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu. Þetta er alveg ljóst! Það er ekki talað um að slíta viðræðum. Það er ekki talað um að flokkurinn vilji að Alþingi dragi umsókn til baka. Framsókn ályktar hvergi um að Alþingi dragi umsókn til baka og slíti viðræðum. Af hverju er svona erfitt að móta skýra stefnu? Eru flokkarnir innbyrðis ósammála. Er ósætti innan flokkana? Er utanríkisráðherra að takast á við verkefni sem hann ræður ekki við?