Tveggja herbergja íbúð á 285 þúsund?

Margt bendir til þess að á leigumarkaðinum á höfuðborgarsvæðinu ríki ófremdarástand og mikið ójafnvægi. Eftirspurn eftir leiguhúsnæði hefur vaxið jafnt og þétt eftir hrun en framboð ekki tekið við sér nema að litlu leyti. Þetta merkir að öðru jöfnu að leiguverð hækkar. Engin lög eru um hámarksverð og lágmarksverð. Húsaleigubætur fylgja ekki breytingum á leiguverði og hafa reyndar ekki hækkað í takt við vaxtabætur. Leigjendur eru ekki skipulagðir í sterk hagsmunasamtök. Á sama tíma hefur raunverð á íbúðarhúsnæði lækkað. Samkvæmt Þjóðskrá var vísitala leiguverðs á höfuðborgarsvæðinu 122.5 í mars síðastliðnum en hún var 100 í jan 2011. Vísitalan mælir leigu samkvæmt húsaleigusamningum. Á vef Þjóðskrár má sjá ýmsar upplýsingar um leiguverð og flatarmál leigðra eigna. Í Júlí var fjöldi þinglýstra leigusamninga 845 á landinu öllu en 557 á höfuðborgarsvæðinu. Samkvæmt Hagstofunni búa 27% heimila í leiguhúsnæði(des. 2012). 2008 var talan 25%. Öllum þessum tölum ber að taka með varúð og túlka þær. Ekki eru allir húsaleigusamningar þinglýstir svo dæmi sé tekið. Væntanlega eru þeir ekki þinglýstir nema leigutaki telji sig eiga rétt á húsaleigubótum. Vísitala leiguverð sýnir ekki alla myndina. Ef einstaklingur á að borga tæp 300 þúsund í leigu á mánuði hverjar þurfa þá ráðstöfunartekjur að vera? 600 þúsund eða 900 þúsund? Hvert er eðlilegt hlutfall leigu af ráðstöfunartekjum eða brúttótekjum? Það er ljóst að stjórnmálamenn eiga mikið verk óunnið í þessum málaflokki.