Réttur leigjenda og lögmál markaðarins.

Í gær 21.9. voru stofnuð Samtök leigjenda. Það var brýn nauðsyn að stofna samtök og þetta er skref í rétta átt. Fjöldi leigjenda hefur vaxið mjög hratt og fyrir því eru ýmsar ástæður. Stórir árgangar eru að koma út á fasteignamarkaðinn. Fólk veigrar sér við að taka lán. Kaupmáttur er lítill og óvissa um framtíðarhorfur. Fjöldi fólks hefur misst húsnæði sitt og býr nú í leiguhúsnæði. Leiga hefur rokið uppúr öllu valdi og ýmislegt skýrir það. Í ferðaþjónustu ríkir nú gullgrafaraæði og frumkapitalismi. Margir sjá hag sinn í því að leigja erlendum ferðamönnum húsnæði yfir háanna tímann. Herbergi, hluti íbúðar og heilu einbýlishúsin eru leigð út. Ótrúlega háar upphæðir eru nefndar. Ríkisstattstjóri hefur grun(!) um að ekki séu allar leigutekjur gefnar upp til skatts. Eitt er há leiga og annað er mikið óöryggi sem einkennir stöðu margra leigjenda. Uppsagnarfrestur er mismunandi og sumir lenda í því að flytja margoft. Það er alveg ljóst að gera verður miklar réttarbætur á þessu sviði. Leigjendur verða að hafa rétt til langtímasamninga og með nákvæmlega skilgreindum ástæðum uppsagnar fyrir bæði leigusala og leigutaka. Hið opinbera verður að hafa frumkvæði að því að stofnuð verði leigufélög sem eigi og reki atvinnuhúsnæði. Opinber stuðnngur við leigjendur verður að vera sambærilegur við stuðning sem húseigendur fá. Það verður að gera Íbúðalánasjóði kleyft að koma öllum íbúðum í leigu sem fyrirsjáanlega munu ekki seljast. Við þurfum að gera eitthvað fyrir heimilin í landinu endurtaka ónefndir ráðherrar í sífellu. Nú er tækifærið!