Sigurður Ingi sættist við sjálfan sig.

Sigurður Ingi ritar grein í Fréttablaðið. Þar kennir ýmissa grasa. Hann telur að sjávarútvegur hafi verið "ein helsta" undirstaða farsældar hér á landi. Það er óþarfi að taka svona vægilega til orða. Sjávarútveguinn var helsti drifkraftur á nánast öllum hagvaxtarskeiðum á síðustu öld. Ráðherran nefnir síðan hlutdeild sjávarafurða í vöruútflutningi en ekki hlutfall greinarinnar í heildarútflutningstekjum sem er eðlilegt að gera. Ráðherrann virðist lítið hafa ferðast um sjávarbyggðir í starfi sínu sem dýralæknir. Fjöldi hátæknifyrirtækja kemur honum mjög á óvart. Nú, svo lengi lærir sem lifir. Ráðherrann vill að allir séu sáttir. Hann hefur rætt við fjölmarga útgerðarmenn á undanförnum vikum og þeir eru allir reiðubúnir að greiða veiðigjöld. (Þetta er ekki háð hjá bloggara!)Ráðherran bendir á mikilvægi vöruþróunar, nýsköpunar og rannsókna innan fyrirtækja. Þetta er mikilvægt mál og hefur verið í áratugi. Íslensk fyrirtæki eru yfirleitt það lítil að þau geta ekki sinnt þessu hvert fyrir sig. Þess vegna hefur samstarf og samvinna fyrirtækja á afmörkuðum sviðum. Ráðherran bendir á sjálfsagða hluti; Samfélagsleg þátttaka útgerðarfyrirtækja er mikilvæg á landsbyggðinni og sérstaklega í sjávarþorpum. Auðvitað þannig hefur þetta lengi verið . Niðurstaða af greininni: sveitamaður kynnist sjávarbyggðunum.