Ríkisstjórnin gegn velferð?

Stundum er niðurskurður hjá hinu opiinbera, fyrirtækjum og heimilum óhjákvæmilegur. Þetta er þegar þjóðarbúið verður fyrir miklum áföllum. Áður fyrr vöru fiskafurðir nánast eini útflutningur íslenskra fyrirtækja. Ekkert ál og lítil ferðamennska. Ef aflabrestur varð þarf ekki að útskýra afleiðingar. Hrun bankanna, hrun krónunnar og fjöldagjaldþrot er að sjálfsögðu mikið áfall. En áföll bitna ekki jafnt á öllum, sumir græða jafnvel og í öllum erfiðelikum felast möguleikar og lausnir. Hvað væri hægt að segja um mann sem neitar vinnu og tekjumöguleikum þrátt fyrir bága stöðu? Hvað er hægt að segja um ríkisvald sem neitar sjálfu sér um skatttekjur og tekjur af gjöldum þrátt fyrir bága stöðu? Þetta er núverandi ríkisstjórn að gera. Síðastliðið sumar rýrði hún tekjustofna sína um 12 milljarða króna með lækkun veiðigjalds og með því að hækka ekki vsk. á ferðaþjónustu. Þetta var þvert á ráðleggingar sérfræðinga og hagfræðinga. Var eingöngu tekið mark á háværum köllum sérhagsmunaaðila? Ríkisstjórnin ákvað einnig að framlengja ekki auðlegðarskatti. Fyrir þessu eru engin hagfræðileg eða lagaleg rök. Eftir hverju var farið? Hluti hópsins eru við aldur og mikið af eignum bundin en litlar tekjur; var það ástæðan. Af hverju er þá ekki sama umhyggja sýnd öðrum? Tapaðar skatttekjur eru á bilinu 10 milljarðar. Sátt og samstaða eru vinsæl orð og notuð við hátíðleg tækifæri. Samstaða verður ekki nema tekið sé tillit til lífskjara og velferðar alls almennings. Ríkisstjórnin virðist ekki vera á þeirri leið.