Langar vinnustundir eða að lifa lífinu.

Margir hafa óskað sér stuttrar vinnuviku. B Russel skrifaði ritgerðina Lof letinnar (idelness) árið 1932. Hann taldi að þjóðfæelaginu væri mest stjórnað með því að hver maður inni 4 tíma á dag. Þá hefði hann nægan tíma til að njóta vísinda, málaralistar og ritstarfa. Keynes setti fram svipaðar hugmyndir 1939. Hann taldi að vinnuvikan yrði 15 tímar 2030. Ekki hafa þessar hugmyndir eða spádómar gengið eftir. Enn er vinnuvikan löng og vinnudagurinn langur. Í Japan var vinnustundafjöldi á mann 2200 árið 2012. Í Bretlandi var hann 1600 stundir að meðaltali þetta sama ár. Í Finnlandi var talan 1800 stundir. Í Grikklandi eru vinnustundir 2100 að meðaltali á vinnandi mann. Þjóðverjar vinna 1400 stundir en framleiðnin í Þýskalandi 70% meiri. En er sá sem hefur há laun hvattur til að taka sér frí? Bæði og. Fórnarkostnaður frísins er hár en hann hefur efni á því að veita sér ýmislegt. Há laun geta líka rekist á þak. Þá segja menn; ég er búinn að þéna nóg. Þetta nægir mér og mínum lífsstíl. Í sumum tilvikum er vinnan skapandi og spennandi. Frumleiki og sköpunarkraftur fá að njóta sín. Með sama hætti getur frítími einkennst af óvirkri móttöku, t.d. afþreygingarefnis í sjónvarpi. Hver eru þá skilin milli vinnu og frítíma?