Er læknastéttin að yfirgefa landið?

Læknar virðast mjög óánægðir með laun sín, kjör og starfsaðstæður. Undanfarin ár hafa verið daglegar fréttir um niðurskurð á sjúkrahúsum og heilsugæsluþjónustu. Fréttir hafa verið af gömlum og úreltum tækjum, bilunum, liftum sem gætu stöðvast og svo framvegis. Ætla mætti að íslenska heilbrigðiskerfið væri komið fram af bjargbrúninni og væri í frjálsu falli. Ýmsar tölur hafa verið nefndar sem sýna að í alþjóðlegum samanburði séu grunnlaun lækna hér mun lægri en í nálægum löndum. Grunnlaun sérfræðilækna hér eru um 530 þúsund á mánuði en ein til ein og hálf milljón í Noregi, Bretlandi,Svíþjóð og Hollandi. Grunnlaun í USA eru ein til fimm milljónir. Þessar tölur gefa að sjálfsögðu sterkar vísbendingar um raunveruleg laun og kjör en segja ekki alla söguna. Í Læknablaðinu hefur komið fram að launakjör á Landsspítala séu engan vegin samkeppnishæf við t.d. laun lækna í Svíþjóð eða jafnvel lækna hér á landi sem starfa utan Landsspítalans. Læknar virðast telja að þeir hafi dregist aftur úr miðað við t.d. lögfræðinga og verkfræðinga sem starfa hjá hinu opinbera. Nýr Landsspítali og ný tæki eru hluti af lausninni en mannauður, rannsóknir og þekking skiptir meira máli. En hvað munu stjórnvöld gera? Fara leið einkavæðingar álíka og í Svíþjóð sem gagnrýnendur segja að leiði til dýrari læknisþjónustu, meiri mismununar og minni gæða. Fá erlenda lækna, t.d. indverska, til starfa í mikið auknum mæli? Hækka veiðigjald á stórútgerðina til að fjármagna fjárfestingar og launahækanir í heilbrigðisgeiranum? Skylda lækna með lögum til að vinna hér á landi í ákveðinn árafjölda eftir nám? Læknar geta auðvitað krafist hærri launa eins og margar aðrar stéttir. Þeir geta einnig bent á það hjá hvaða greinum, fyrirtækjum, stofnunum eða þjóðfélagshópum peninga er að finna. Þeir hljóta að sjá það eins og aðrir hverjir vaða í peningum og vita ekki aura sinna tal.